วันอาทิตย์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2552
วันอังคารที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2552
อ่านไว้ใช่ว่าจะเสีย

แสดงสติและปัญญา ในขันธ์๕
แสดงการทำงานของ สติ และ ปัญญา ที่ทำหน้าที่ในกระบวนธรรมของขันธ์๕ เพื่อการดับทุกข์ โดยจะแยกแสดงให้เห็นการใช้สติและปัญญาในการปฏิบัติแบบเวทนานุปัสสนา(สติระลึกรู้เท่าทันเวทนา) และจิตตานุปัสสนา(สติระลึกรู้เท่าทันจิต,จิตสังขารเช่นความคิด) การปฏิบัติในชีวิตประจำวันนั้น เห็นธรรมใดก่อนก็ปฏิบัติธรรมนั้นเพราะต่างล้วนมีคุณประโยชน์ในการปฏิบัติ ขึ้นอยู่กับจริต ความชำนาญ ความเข้าใจของแต่บุคคล
คำว่า สติ คือ การระลึกรู้ ตัวเดียวสั้นๆ นี้แหละ เราเข้าใจง่ายๆ เช่นว่า เราระลึกรู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ นี้เรียกว่า มีสติ
ก็นำไปสู่คำถามว่า เราจะระลึกรู้อะไรบ้าง พระศาสดาสอนว่า อย่างแรก คือ รู้กาย
เมื่อ เอาสติมารู้ตรงจุดหนึ่ง แต่ส่วนอื่นมันยังไม่สงบ สติที่เอาไปรู้ จึงไม่นิ่ง จึงรู้ตรงนั้นที รู้ตรงนี้ที แล้วแต่่ว่า จะระลึกรุ้ตรงไหนที่มันสะกิดใจมากกว่ากัน มันจึงกลายเป็น สติสตังไม่สมประกอบ
"สมาธิ" คือ กระบวนเพื่ออบรมบ่มใจให้ดำรงอยู่ในสภาวะอันสงบ สุกใส กว้างใหญ่ เบาสบาย เพื่อให้กลายเป็น “ความงาม” ของใจ ค่อยๆ ปฏิบัติ ค่อยๆ ทำกันไปวันละเล็กละน้อย เพราะใจคือสิ่งที่ถูกใช้สอยหนักที่สุดกว่าส่วนใดๆ ของร่างกาย การทำสมาธิจึงเป็นการ “พัก” ใจที่มักเหนื่อยล้ากว่าร่างกาย ให้กลับสดชื่นขึ้นได้ เพื่อชั่วโมงใหม่ เพื่อวันใหม่ที่ดีกว่าทุกอย่างล้วนเกิดจากใจ ความสุข หรือ ทุกข์ภัย ทั้งหลายมีต้นกำเนิดจากการกระทำของตน ทั้งที่จำได้ จำไม่ได้ ทั้งที่เคยทำมาแล้วในอดีต ในปัจจุบัน”
การขาตสติและปัญญามนุษย์เราต่างก็มีสติและปัญญาขึ้นอยู่ที่ว่าเราจะนำมาใช้กับตัวของเราเองมากน้อยเพียงใด มีหลายคนที่ยังใช้อารมณ์ในการดำเนิดชีวิตและอีกหลายคนต่างก็ใช้เหตุผล และ มีอีกหลายคนเลือกที่จะใช้ความคิด สติ ปัญญา และใจ ในการดำรงชีวิต แล้วคุณล่ะเลือกอะไรให้กับชีวิต
หากผิดพลาดมาบ่อยครั้ง
หากพลาดพลั้งมาหลายหน
แต่ถ้าสู้ด้วยใจที่อดทน
จะข้ามพ้นอุปสรรคที่มากมาย
จงเรียนรู้สิ่งที่พลาดในอดีต
นำมาคิดตริตรองยังไม่สาย
ใช้มันเป็นครูสั่งสอนใจกาย
แล้วจะได้สิ่งที่หวังที่ตั้งใจ
หากความหวังยังอยู่คู่ฟ้า
อนาคตยังแรงกล้าแสงสดใส
สองเท้ายังคงก้าวย่างต่อไป
ความสำเร็จคงไม่ไกลเกินฝ่าฟัน
ทำใจดีๆ เข้าไว้ วันพรุ่งนี้จะเป็นไงใครจะรู้
สิ่งใดพลั้งสิ่งใดผิดคิดเป็นครู
วันข้างหน้ายังรออยู่สู้ต่อไป
เดินผ่านไปแล้วมีรอยเท้า
ผิดมาแล้วเป็นทางยาวก้าวไม่ไหว
อย่ากลัวเดินอีกก้าวบนทางไกล
รอยเท้าเก่าสอนเราไว้เป็นบทเรียน
หนึ่งหยดน้ำร่วงหล่นบนพื้นหญ้า
ไหลรวมเป็นสาขาสู่แม่น้ำ
รวมทุกสายสู่ท้องทะเลคราม
เหมือนหนึ่งความพยายาม...จะก้าวไกล